Muallif: Ruzmatova, Gulnoz

Annotatsiya: Insoniy munosabatlarning eng yuqori cho'qqisida sevgining chuqur tuyg'usi joylashgan bo'lib, bu mavzu tarix davomida son-sanoqsiz mutafakkirlarning e'tiborini tortgan. Xususan, G‘arb va Sharq olimlari tomonidan ilgari surilgan fikrlarni qiyosiy tadqiq qilish bu hodisaning ko‘p qirrali mohiyatini yoritib beradi. Ushbu maqola ushbu olimlar tomonidan ifodalangan sevgi haqidagi qarama-qarshi nuqtai nazarlarni tahlil qilishga qaratilgan. Darhaqiqat, sevgi atrofidagi nutq jahon adabiyoti va falsafasida uzoq vaqtdan beri mavjud mavzu bo'lib kelgan. Sevgi muammo va sir sifatida turli bilim sohalarini ifodalovchi mutafakkir va olimlarning manfaatlari doirasidadir. Ammo, qoida tariqasida, tadqiqot mavzusi insonning mavjudligida katta o'rin egallagan sevgi tuyg'usining o'zi emas, balki u yoki bu tuyg'u bilan bog'liq bo'lgan hodisalardir (bu holda "sezgi" atamasi ba'zi bir konventsiya bilan qo'llaniladi). Sevgi falsafiy tafakkurning emas, balki san'atning predmeti bo'lib qoladi, bunda ob'ektiv sub'ektivga bo'ysunadi va unda falsafaga xos bo'lgan kontseptual apparat yo'q. Shu bilan birga, insonni o'rganuvchi falsafa sevgini nafaqat psixologik, psixo-fizik hodisa sifatida, balki borliqga xos bo'lgan ontologik hodisa sifatida ham sezmay qolmaydi. Bunday holda, sevgi inson hayotining bir necha jihatlari o'rtasidagi munosabatlar natijasi sifatida tushuniladi.

Kalit so'zlar: “ishq”, muhabbat, eros, insoniylik, psixologik tahlil, ijodkorlik, insoniy tuyg‘u, sevish san’ati.

Jurnaldagi sahifalar: 143 - 152